19.06.2016
Yaklaşık 2 gün önceydi. Yine şimdi olduğu gibi uçsuz bucaksız görünen Madagaskar kırsalları yerini yavaştan ormanlara bırakmaya başlamıştı. Yaklaşık 10 saattir yolda gidiyorduk. Birkaç kez mola versek te onlarca köyden ve kasabalardan geçip gelmiştik. Geçtiğimiz yerlerden bazısı şehir de olabilir çok emin değilim. Zaten nasıl ayrıt ediyorlar onu da bilmiyorum. Varacağımız noktaya yaklaşık 2 saat vardı. Yaklaşmıştık.
İstanbul’dan yola çıkarken yeni bir yere gitmenin verdiği heyecanla, hazırlıksız olmanın ve okuduğum jenerik metinlerin de etkisiyle hafif bir gerginlik vardı. Yüzlerce bu adaya özgü sürüngen ve böcekten bahsediliyordu. Şehirlerin tekin olmadığı yazılmıştı. Adanın turistik olarak öne çıkan alametifarikalarından Boabap ağaçları ve taş orman başkente ve gideceğimiz Majanga şehrine çok uzaktı. Acaba bizi ne bekliyordu. İlk kez Afrika’ya gidiyor olmam ise ayrı bir güzellikti benim için. Güney Amerika ve Okyanusya coğrafyasını saymazsak dünyanın farklı coğrafyalarını görmeye çalışmış ama bu kadar yakın olmasına rağmen Afrika kıtasına bir türlü ayak basamamıştım. Bu benim ilkti. Madagaskar olması için çocuksu bir hayalin gerçekleşmesi diyelim. Tamamen şans. İleride belki onu da anlatırım ☺
Güneş biz yola çıktıktan sonra katılmıştı yolculuğa ama görünen o ki bizden çabuk yorulmaya başlamıştı. Majangaya doğru yaklaşırken yavaştan batı tarafına doğru kaymaya başlamıştı. Belki batmak istiyordu. Afrika düzlüklerinde en iyi poz herhalde güneş ya batarken ya da doğarken çekiliyor. Veya Afrika’yı bize pazarlamak isteyen turizm yetkilileri sadece bu iki anı gösteriyor devamlı. İşte yine oluyordu. Güneş artık dayanamayıp bugünlük benden bu kadar dedi ve yavaştan gözden kaybolmaya başladı. Gökyüzünü son kez varsa işiniz bitirin dercesine son kez kızıllık bürüdü. İşleri bitirenler şanslıydı. Bizim ise gidecek yolumuz henüz bitmemişti.
Afrika’da Gün Batımı
Gece uydu fotoğraflarına bakarsanız Afrika’nın ışık yoğunluğunun ne kadar az olduğunu görebilirsiniz. Uyduya bakmayıp yollara düşerseniz bunun nedenini de görürsünüz. Kimi zaman yakılmış bir ateş etrafında toplanan bir aile, kimi zaman mangal başında yemeğini bekleyen bir topluluk görebilirsiniz. Araçların farları ile zaman zaman aydınlanan alanlarda ise oturup yıldızların ışığı altında belki sohbet eden arkadaşlar, belki birbirine kur yapan sevgililer görebilirsiniz.
Afrika’da güneş batmış Ay da yavaştan kendini göstermeye başlamıştı. Yıldızlar ise bizim İstanbul’an göremeyeceğimiz kadar çok ve parlak. Neyse ki yolumuz da az kaldı. Şehirler ve köyler akşam güneş battıktan sonra da hareketli…
